Met het prettige weer is het aangenaam vertoeven in het bos. Het contrast met thuis is des de groter omdat het zonnige weer klaarblijkelijk altijd de innerlijke klusser activeert bij diverse buurtgenoten. Vijftien graden en een zonnetje staat hier gelijk aan een symphony van vlakschuurders, tafelzagen en hamergeklop. Wat beter dan wat broodjes meenemen de hangmat in, en met een boek testen hoe lang je de ogen open houdt zo tussen het vogelgekwetter…
Prima uitzicht om te luieren
Grappig hoe zeer het bos weer tot leven komt als je een paar minuten verscholen in je hangmat ligt. Na een kwartiertje kijk ik eens op en spot toevallig precies een klein vogeltje wat mij eens komt bespieden, en vlak boven me in de takken naar beneden loert wat dat rare rode ding is. Iets in de hoek tjiftjaf of tuinfluiter, klein en grauw is me nog wat moeilijk uit elkaar te houden. En omhoog loerend hebben we gelijk de volgende vondst te pakken, het hol of ex-hol van een specht is mijn gok.
Binnen de rode cirkel
Na een uurtje rust moet het werk dan toch echt beginnen, voor vandaag staat er een aanval op de opkomende Amerikaanse Vogelkers (a.k.a. bospest) op het programma. Zeer vele kleine scheuten uittrekken, en een paar wat grotere uitdunnen die andere, meer gewenste bomen in de weg staan. Een eerdere donatie geeft het niet gered helaas:
Koop met kluit en red de planeet, toch?
Gelukkig groeit er van alles wel zelfstandig, en die gunnen we dus de helpende hand tegen het woekeren van de bospest. Ik herken nog niet alles maar heb zo het vermoeden dat hier en daar wat berk de kop op steekt. Daar wil ik best wat meer van in het bos dus dat moet aangemoedigd.
Woudreus in wording
De meer volwassen Vogelkers die gerooid worden, gaan in stukken en dan thuis een jaartje op de stapel voor het uiteindelijk open haard wordt. Met deze temperaturen is bomen handmatig tot handzaam formaat verkleinen best een stevige en zweterige klus. Gelukkig bestaat er ook nog zoiets als koffiepauze. Met een stapel dennenaalden, wat blaadjes en twijgjes tot de beschikking staat de uitdaging van vandaag voor de deur: de Biolite Stove zonder lucifers aan krijgen. Gelukkig gun ik mezelf wel een firesteel. De fik opstarten IN de Stove gaat niet lukken, dat is duidelijk. Op een stuk bast moet het dus opstarten, en daarna de hele boel vlug het apparaat in, dat is het plan.
Zonder bijvoorbeeld een stukje papierberk om de vonk goed te vangen op ‘pluizig’ materiaal lukt het helaas niet om meer dan een incidentele vlam te krijgen. En een wandeling om berkebast te zoeken zit eigenlijk niet in het schema, dus mag er vals gespeeld worden met een bolletje watten als vervanging. Nu lukt het wel de vonk succesvol te vangen, we hebben vuur! Bij het overhevelen de Stove in stort alles uiteraard uit elkaar, en in mijn haast schiet er ook gelijk maar 4mm splinter mijn duim in. Au. Gelukkig heb ik wel een pincet voorhanden, maar… in de auto. Dus eerst maar met één hand de alweer uitstervende fik opbouwen, en dan hopen dat de notoir wispelturige Stove lang genoeg aan blijft om heen en weer te lopen.
Eén bijzonder pijnlijke splinter minder kan dan alsnog koffie gezet worden in het bos. Het blijft verbazingwekkend wat een vlammen er gegenereerd worden door de Biolite, en dat met alleen een paar denneappeltjes als voeding!
Stevige fik, de vlammen slaan er uit
Het water kookt dan ook zeer snel, lekker nog even luieren in de zon met een bak koffie en dan is het alweer terug naar de hobbyisten en hun muur van geluid 🙁 Maar niet voordat de wildval camera weer is opgehangen. Ik heb wat uitwerpselen ontdekt bij de bospest pluk tour, eens kijken of we wat nieuws ontdekken in het bos!
