Vanochtend rap in de weer gegaan om batterijen en een SD kaartje te regelen. De agenda laat het toe om naar ons bos te gaan, dus dan kan gelijk de wildval camera aan een boom voor een eerste test. Grote kans dat er met veel vernuft en moderne techniek een onschuldig konijn een NSA-complex aangedaan wordt, maar wat maakt het uit. De jacht is het leukste, ook als het om foto’s gaat. Rond het middaguur arriveer ik in het bos, dus eerst maar aan lunch! Het begint langzaam een beetje te regenen, en dat levert meestal prioriteit één: onderdak op. Vandaag is echter de Biolite Stove mee, en die heeft nogal wat moeite met nat en vochtig hout. Prio één is dus het veiligstellen van een voldoende hoeveelheid denneappels voor lunch en koffie. Daarna gaat in een stijve bries de tarp omhoog om beschutting te geven tegen de wind en de losse buitjes. Door een gebrek aan lijn verdient het niet de schoonheidsprijs, maar hij blijft staan en daar gaat het om. Het is maar voor een paar uurtjes…
De rokerige opstart van de Biolite
De Biolite Stove zou met 95% minder rook branden dan een traditioneel vuur. Als hij eenmaal gaande is, zal dat ongetwijfeld, maar bij het opstarten trekt hij altijd een rookgordijn waar je de halve krijgsvloot achter kunt verschuilen…
Eitjes met spek bakken
De combi met de Muurikka koekepan is opletten geblazen. De plaat is mild hol, dus het midden vult zich met relatief veel ei MAAR gaat op de steekvlam van de brander ook èrg hard. Aanbranden is een zeer reëel scenario, zo heeft het verleden geleerd. Zodra de eiprut net voldoende gestold is om succesvol gewenteld te worden, gaat de spatel er onder: geen seconde te vroeg… Het blijft frappant hoeveel energie de kleine Biolite uit een handvol denneappels weet te trekken.
De buitenkeuken in een mild buitje
Op het moment van vertrekken werd er, met mijn rugzak al op de rug en de zaag in de hand, aangebeld. Een pakketje! Mijn bestelde hangmat komt net op tijd bij zijn nieuwe baasje om mee te kunnen gaan buitenspelen. Tien euri op Marktplaats, dus ongetwijfeld Chinese meuk die het niet al te lang uithoudt. Ik heb nog nooit geprobeerd in een hangmat te slapen, en heb ook enigszins mijn twijfels of het me wel gaat bekoren. Maar mijzelf kennende zal er vast nog wel een keer een DD hangmat in een vergelijkbaar pakketje gaan komen… Met een dochtertje die er dan ongetwijfeld naast wil hangen, en een kans om op voorhand wat te oefenen, mocht er dus een felrode (“Oooooh papa mijn lievelingskleur!”… al was hij grijs-metbruin geweest dan had ze dat nog gezegd hihihi) nu al komen meedoen.
Ik ben benieuwd!
Nu was er eigenlijk al onvoldoende touw meegekomen om de tarp fatsoenlijk te spannen. Deze hangmat heeft wel aan beide zijden een oog, maar er worden geen bevestigingsbanden voor om de boom meegeleverd. Wat nu? Gelukkig heeft een jaar of tien wildwater kajakken er voor gezorgd dat er altijd extra spanbanden in de auto liggen. Daar gaat het vast ook mee. En inderdaad, een fluitje van een cent. Hangmat-puriteinen kunnen me vast wijzen op allerlei problemen en bezwaren, maar voor nu hangt de boel.
Basiskamp! Buitenkeuken en de maiden flight van de hangmat
Ligt prima!
Dutje dan maar?
Het is dat er een fris briesje onder de hangmat door waait, anders was het ongetwijfeld uitgelopen op een ongeplande middagdut. Nu koelt de onderkant dermate rap af, dat dat er niet in zit. Maar het moet gezegd: voor een eerste test ligt het heel aangenaam. Misschien niet direct om nachten te slapen, maar als stoel en als luierplek: heerlijk.
Donkere wolken
Ondertussen lijkt het er op, dat we van milde buitjes over gaan stappen op volwaardige regen. Vlug dus de boel opruimen, en de wildvalcamera ophangen.
De rand van het bos met het zandheuveltje
De zandheuvel is nog altijd duidelijk te onderscheiden. Nog altijd geen uitwerpselen te vinden, dat is, ik zie ze niet. Winnetou zal zich waarschijnlijk uit de moccasins lachen van zoveel woudloop-blindheid… Met wat gepriegel en hopelijk correct gemik hangt de camera aan een paal naast het hok. Nu maar wachten.
Wildcamera in de aanslag!
Over een dag of wat maar eens terug om te zien of het überhaupt gewerkt heeft. De bui lijkt langs te drijven, dus er zit nog een mooie wandeling in, en wat hout zagen voor de haard thuis natuurlijk. Die eieren met spek moeten wel weggebrand met wat beweging 😉
