Het is al een tijdje een streven, om een ouderwetse travel bar na te maken. Die dingen zijn in de USA vrij goedkoop te vinden, maar de verzendkosten… in Europa zie je ze niet veel. Nu is het ook absoluut geen praktisch iets, een koffer vol flessen en glazen, maar ik vind het leuk. Tevens is het een goede manier om een wijd scala aan nieuwe technieken te leren, het puzzelen hoe een en ander vorm te geven heeft een bekoring, en… je hebt weer nieuwe zaken om naar te zoeken op rommelmarkten.
Hier komt gelijk het grootste probleem bovendrijven: rsv glaasjes en dergelijke, dat gaat wel gevonden worden. Een toepasselijke koffer, en dan het liefst ook nog eentje die een beetje grappig oogt, dat is best een lastige vondst. Een staande koffer die van voren open gaat, je ziet ze niet veel. Ongetwijfeld gaat er nog wel een keer een juweeltje aangetroffen worden hier en daar, maar om het momentum te bewaren is plan b om de hoek komen kijken: een vioolkoffertje
De donor-koffer voor de travel bar
Het is een goedkoop genoeg ding, iets moderner dan gewenst (kunststoffen buitenkant) maar dat overleven we wel. Voor een eerste vingeroefening is het zwart-met-groene gevaar uitermate geschikt. Het plan van aanpak is: strippen, indelen, opmeten, op maat zagen, alle onderdelen bekleden met vilt, bevestiging voor glazen bedenken, en resultaat bewonderen. De eerste stap, strippen, kan nooit erg ingewikkeld zijn, de groene bekleding zit her en der zelfs al los
Loszittende stukken vilt in de vioolkoffer
Maar, zoals altijd bij schijnbaar eenvoudige klusjes: dat vilt zit dus elders best stevig vast. Na een uurtje in de weer met beitels, plamuurmessen en een staalborsteltje op de Dremel heeft de koffer zich nog altijd niet gewonnen gegeven:
De bekleding vecht goed terug
Gelukkig gaat de gehele binnenzijde opnieuw bekleed worden, er is dus geen vrees voor krassen of onooglijke beschadigingen. Toch is het voor een goede hechting van de nieuwe bekleding wel noodzakelijk dat alle viltresten en oude, broze lijmlagen voor het grootste deel verwijderd zijn. Oh well, we zitten dus nog wat langer in de destructieve fase. Dat geeft in ieder geval meer tijd om in het hoofd diverse indelingsideeën de revue te laten passeren.
Wordt vervolgd!
