Een stukje Normandië te fles

Het organiseren van een workshop cider maken is altijd leuk. Helemaal geweldig wordt het natuurlijk, als die workshop helemaal in Normandië, midden tussen de appelboomgaarden gegeven moet worden! Een oude vriend was, op zoek naar een goede standplaats als dierenarts, in Frankrijk verzeild geraakt en vind zichzelf terug midden tussen de appelgaarden. En, niet onbelangrijk, ook zijn hele tuin staat vol met volwassen hoogstambomen. Welke rassen we het hier over hebben, geen idee, maar het is veel en het is gratis, dus er moet cider gemaakt worden. Je kunt immers maar zo veel appelmoes en appeltaart naar binnen schuiven, nietwaar?

De combi van een weekend bij een oude vriend op bezoek, en cider maken van Normandische appels was uiteraard meer dan voldoende om in de auto te stappen met pers, flessen en alle toebehoren, om de edele kunst van het cider maken te exporteren naar het gebied wat bekend staat om zijn cider 🙂 Een aangenaam weekend later heb ik er uiteraard wel voor gezorgd, dat er ook vijf liter sap met mij mee terug naar Nederland komt. Ik wil wel eens proeven wat het allemaal gaat opleveren. De gisting is voorspoedig verlopen, er moet dus gebotteld worden.

Helaas heb ik maar een half uurtje tot mijn beschikking, voordat de kleine naar bed moet. Ervaring leert, dat onder tijdsdruk alles, maar dan ook alles tegen zit wat maar tegen kan zitten. Met een drukke agenda voor de komende dagen waag ik het er toch maar op. Nog een paar weken in de demijohn vol bezinksel en dode gistcellen komt de smaak vast niet ten goede. Wonderwel lukt het vandaag wel gewoon binnen de tijd. Vijftien geel gloeiende flessen cider kunnen de kelder in om te rijpen. Natuurlijk een hoeveelheid van lik-me-vestje, maar goed. Laten we het als een extraatje zien. Het vele knoeien, onverwacht toch nog vieze vulflessen, de ongelukjes en de losschietende hevelslangen waardoor de hele keuken onder zit… klaarblijkelijk gebeurt dat alleen bij sappen als vlierbes en braam. Die geven immers veel mooiere vlekken overal hahaha.

En nu zitten we dus in het moeilijkste gedeelte van het hele brouwproces: de flessen lang genoeg met rust laten om ze op dronk te laten komen… Herkenbaar aan een groene N op de kroonkurk staan ze in de kelder in het gelid. Hoe lang voor ik, ongetwijfeld te vroeg, de eerste open trek?