Een van de grootste fouten die een wildplukker kan maken, is continu de bomen en struiken om je heen in de gaten te houden. Natuurlijk lijkt de kans, spannend plukgoed te ontdekken, daarmee extra groot. Nu vergroot de kans dat je met voertuig en al in een sloot rijdt ook in hevige mate als je alleen maar omhoog kijkt, maar daar zullen we even op filteren. Het is ook de grond die goede tips geeft dat er eetbare cadeautjes ergens in de buurt hangen. Een goed voorbeeld is de duivenpoep onder lantarenpalen. Witte poep… er zitten duiven. Donkere poep… er zitten duiven die ergens in de directe omgeving bessen weten te hangen, zeer waarschijnlijk een krentenboom. En als je dit op de grond ziet liggen, weet zelfs een leek dat het bingo is:
En een blik omhoog bevestigt de vondst:
Pruimpjes klaar voor de pluk
Een onmisbaar stuk gereedschap voor de wildplukker is een verreiker. Met een verreiker kun je je oogst ernstig verrijken, zou ik nu gelijk schrijven als ik in een flauwe-woordgrappen-bui was. En kijk eens aan. Een plukhulp om bij fruit te kunnen waar toevallige passant niet bij kan. In het verleden had ik me met een bezemsteel en wat kindertuingereedschap een relatief goed werkende Patente Pruimen Plukker in elkaar geschoefd. De Sint vond afgelopen december dat dat weliswaar een mooie vondst was, maar dat er best nog een metertje of wat bij kon. Groot was dan ook de blijdschap, toen ik in de zak een Gardena pluktool gemonteerd vond op een telescopische VIER meter steel. Als die joekel volledig uitgeschoven is, kun je stukken kaas uit de maan scheppen, zo voelt het… Nu zijn er begin december verdacht weinig appels, pruimen of ander fruit te vinden in de bomen, dus het machtige apparaat stond al maanden te verstoffen in een hoekje. Tot vandaag dus! De eerste test is fantastisch.
Plukhulp in actie
Bij de zelfbouw plukhulp vielen de pruimpjes altijd wel in het netje, maar groter fruit als appels en peren ketsten altijd van de rand af. Het voegde zeker een mooi sportief en acrobatisch element toe aan het wildplukken: de peer lostrekken, en in een split second inschatten waar die naar toe zeilt en met de andere hand proberen te vangen voor hij op de grond beurs of erger valt. Met deze store-bought plukhulp is het allemaal wat meer uitgedacht, en valt alles keurig in het zakje. Alles behalve het overrijpe spul wat vlak naast jouw beoogde pruimpje hangt, want die keilen natuurlijk nog steeds bij het minste of geringste naar de grond, maar goed… Binnen een half uurtje stofzuigen op grote hoogte is er een mooie oogst van een halve emmer pruimpjes
Niet slecht voor een half uurtje
Zijn het pruimen? Mirabellen? Kroosjespruimen? Wie zal het weten. Ze smaken allemaal ongeveer hetzelfde, ze kruisbestuiven waar ze maar de kans krijgen… mij maakt het niet uit, ik ben geen bioloog, het gaat om de keuken. Wassen, de slechte er uit sorteren, ontpitten en met wat kaneel, kruidnagel, suiker, en “de geheime kruidenmix” de pan in om tot pruimenmoes te koken.
Klaar voor de pruttel
Ik ga voor moes, omdat wij hier niet of nauwelijks jam eten. Zonde dus om potten vol pruimenjam in de kelder te zetten als je er dan niks meer mee doet. Niet dat er hier dagelijks pruimenmoes op tafel komt, maar in kleine porties in de vriezer levert het een leuk bijgerecht voor af en toe op. Helaas heeft de pectine minder zijn best gedaan dan geanticipeerd, waardoor we vrij ‘runny’ moes hebben. Oh well, op de dag zelfs nog een beetje inkoken, of het afwerken richting een sausje. We komen er wel uit!
