Worst ter bos

Het is al weer een tijdje geleden dat de volledige omvang van het landgoed geïnspecteerd was. Met name de Zuidelijke landerijen zijn dunbezocht de laatste tijd. Die enorme vlakte van 2125 vierkante meters zal zich dus wel eenzaam voelen. Het mooie weer en de vakantie van de kleine geeft een mooie kans om weer eens ten bosse te trekken. En het is hard werken! Natuurlijk lijkt het heel aangenaam, zo bungelend in de tientjes-hangmat, maar dat wel nadat er zeker twee (2!) meter berk van zeker acht (8!) cm doorsnede tot haardhout was gezaagd. 😉 Gewoon lekker rustig hangen dus vandaag.

Het heeft de laatste dagen best veel geregend, en het ontbreekt ernstig aan ambitie richting de Biolite Stove. Maar om nou gelijk over te stappen op het saaie gefik van de Trangria? Dit is mijn bos! Ik kan vuur stoken! Samen met dochterlief bouwen we dus een stapel twijgen op, en met een pluk watten en wat vonken van de ferrorod hebben we een fikkie die verdacht moeizaam op gang komt. Alles lijkt droog, maar stiekem zit overal water… Het passeren van de Biolite is dus een goede keuze gebleken. De kleine doet haar uiterste best om zo efficient mogelijk in de weg te lopen, verkeerd hout op de startende fik te mikken en het liefst héél dichtbij een hout-splijtende papa te gaan staan. Het is 24 graden, het kampvuur straalt er nog een graad of 10 bij, het te splijten hout werkt niet mee en de zompige bodem zorgt er voor dat alle bijlslagen door een spons worden opgevangen. Kom, laat ik met mijn blonde hoofdje zo dicht mogelijk bij papa komen staan! Oftewel: zo’n moment dat je weer helemaal tot rust komt in je stukje prive-bos… 🙂 Gelukkig trekt alles bij, broodjes warme worst voor iedereen en dat wordt gewaardeerd

Terwijl moeder en dochter elkaar een beetje in de weg zitten in de hangmat, moet iemand uiteraard het vuur in de gaten houden. De grond is zeiknat, en het kampvuur is miniem, maar toch maar! Kopje koffie er bij, mooie roze spork om te roeren want dochterlief mocht hem pakken en dan is het niet snel papa’s mooie titanium variant maar goed… deze werkt ook 😉

Het is allemaal veel te warm om echt aan de brandstapel te werken of met bomen te slepen. Een los berkje wat omgewaaid is, sneuvelt voor de brandstapel thuis, en verder is het een beetje rondhangen en luisteren. Er is in ieder geval een specht actief, de buur-buizerd is te horen, we horen een grote vogel die we niet kennen, en ik meen nog een ander ritme specht waar te nemen. Langzamer, en minder ‘slagen’. Thuis op de iPrut de vogelgeluiden-app er nog maar eens bij pakken.

De dames bekommeren zich over het uitbranden van het vuur, ik heb eindelijk de hangmat helemaal voor mezelf en kan zelfs even genieten van ‘rust’ (een zeldzaam voorkomende, tijdelijke situatie in iemands dag, getypeerd door een afwezigheid van een overdaad aan externe stimuli, meestal ervaren door personen zonder kinderen). Fik opbouwen is dan niet het beste voor een vijf-jarige, pogen het kampvuur helemaal op te branden werkt een stuk beter. Bos netjes maken, spaarzaam hout inladen, en op naar huis. We hebben weer lekker een paar uurtjes in het bos kunnen rondrennen, helemaal super 🙂