Met dit schitterende weer moet je er op uit natuurlijk. De kano mocht weer eens het ruime sop in, voor een rondje door de Biesbosch. De wind bleek toch wat harder te waaien dan geanticipeerd, en een Canadees is daar een stuk gevoeliger voor dan een kajak. In combinatie met een niet meewerkend tij werd het dus meer hard buffelen dan onbekommerd ronddobberen. Het is lekker om buiten te zijn, dat is het belangrijkste, en die spierballen komen vast nog wel eens van pas. Er waren veel beversporen te zien, ook veel roof/stootvogels, en ik meen een ijsvogeltje te hebben zien wegschieten maar daar was ik niet helemaal zeker van. Heerlijk om nagenoeg alleen op het water te zitten!
Houtsnijprojectje: ondrinkbare beker – resultaat
De vogelkers beker in de olie
Daar is dan het eindresultaat van het gedoemd-te-falen houtsnij project! Gesneden uit de dwarsdoorsnede van een vers stuk Amerikaanse Vogelkers, een garantie dus voor barsten. En barsten doet het! Alleen bewaren in een bak met water gaat het tegen… maar goed, gezien het feit dat vogelkers waarschijnlijk giftig is, was actief gebruik van de beker niet het doel. Het hout laten drogen zonder barsten is een lastig en langzaam klusje, daar ga ik me dit keer niet eens aan wagen.
De tekening van het hout is precies waar ik naar op zoek was. Het ziet er een heel stuk spannender uit dan het meer traditionele ‘instap-houtsnij-hout’ berk. Ik had wat meer van de rode kern in het project terugverwacht, maar desondanks oogt het wel spannend. Het vorm geven aan de beker ging vrij aardig, dus ook daar tevredenheid alom. Er wordt veel gezegd dat vaklui vroeger vooral op gevoel werkten, en minder op meten en weten. Met het snijden van deze beker snap ik daar wel wat meer van… Bij de afwerking was het meer voelen dan kijken. Grappig om te ervaren hoeveel informatie je vingers over een object aan je hersens kunnen mededelen.
Opvallend was wel, dat het project na een paar dagen in het water niet meer dreef! Klaarblijkelijk wordt vogelkers zwaarder dan water? Bij een eventueel volgende project zijn de skills weer wat verder ontwikkeld, het was leuk om te doen in ieder geval!
We’ve got him!!! Holbewoner gesnapt
Tsja, als het begin maart al zulk lekker weer gaat worden, èn dochterlief heeft de hangmat ontdekt als ideaal speeltje, dan vind je jezelf dus al vrij snel weer terug in het bos. Op de vraag wat we deze zonnige zondag gingen doen, kwam ze zelf direct met “hout zagen in ons bosje” op de proppen. Dat een dergelijk plan inhoudt dat ze eerst kan snoepen in een hangmat, en later waarschijnlijk ook de speeltuin van Klein Amerika nog wel zal zien, helpt vast ook mee in het besluitvormingsproces maar goed…
Handmat in het bos
De wildvalcamera hangt eigenlijk nog veel te kort om al echt resultaten te verwachten. Desondanks gaat de SD-card even aan de meegenomen laptop. Het blijft spannend om te zien wat er zoal gesnapt wordt door dit leuke speelgoedje. Ongetwijfeld weer een hoop muizen, maar gaat de holbewoner zijn identiteit prijsgeven? Eerst maar eens pret in de hangmat, dat ding is nu zijn geld al waard 😉
Wheeeeh!
Wat een heerlijk zonnetje! Een beetje haardhout zagen, foto’s maken… de spiegelreflex met de telelens is mee, dus de naburige buizerds die ALTIJD wel in de lucht hangen laten zich nu natuurlijk niet zien. Oh well, het is geen straf hier te zijn met 18 graden en een strakblauwe hemel. Maar wat staat er op de wildval?
In mid-ren buurman haas
Haas komt gluren
We hebben een jonge haas als buur, die zo vaak op de foto staat dat ik er maar een gifje van heb gemaakt, zie verderop. Maar we hebben ook met vrij grote zekerheid de holbewoner: een konijn
Gesnapt! Hallo broer konijn!
Hij komt op meerdere foto’s voorbij. De money shot in – of uit het hol hopsend lukt helaas niet, omdat de infrarood lampjes van het zand één grote witte vlek maken. Desondanks staat het konijn er een paar keer prachtig op, en in de aanvliegroute naar het hol. En dat is nog niet alles, naast vele muisjes die we wegens overkill niet allemaal online zullen gooien, prikken we wederom een nieuwsgierige Vlaamse Gaai mee, en…
Een voorbij zwervende ree
Gezien het feit dat de camera maar een paar dagen heeft gehangen, is het frappant hoeveel goede foto’s er op staan. De buurt-haas is in ieder geval niet camera shy:
Hazige animatie, klik indien geen beweging
De wildval camera is op een andere plek opgehangen, meer aan een pad door het bos. Eens kijken wat we daar zoal aantreffen. Het is bijvoorbeeld ook helemaal niet duidelijk hoe druk bezocht dit bos wordt door locals, boeren en wandelaren. Misschien kan de camera daar wat meer inzicht in geven. Het enige wat we nu moeten doen, is geduld hebben…
Op de terugweg krijgen we bij Klein Amerika te horen dat ze het te druk hebben om nog nieuwe klanten te serveren?! Het is 16.00u, het terras is vol maar niet overdreven druk? Heel apart, deze uitbaters hebben duidelijk niet hun zaken op orde. Op zoek naar een andere ‘watering hole’ met mooie speeltuin in de buurt dus, want dit slaat nergens op. Het bord op de deur gaat zelfs op “Gesloten”, heel apart. Jammer hoor.
Nijlgans plukken
Ik heb de afgelopen jaren al wel wat eenden en ganzen voorbij zien komen voor in de voorraadkast, maar een Nijlgans is een nieuwe. Het is nogal een schizofreen beestje, want hij heet dan weliswaar gans, maar het is dus eigenlijk een eend. En ik durf ook niet met zekerheid te zeggen dat hij uit de Nijldelta komt… waarschijnlijk is het een nazaat van een verwilderde siervogel. Hij zal er niet minder om smaken.
De Nijlgans, nog zeer decent met alle kleertjes aan
Gelukkig is hij niet in de borst geschoten, zo lijkt het. Ik ga vandaag de beide borststukken er uit halen, en dus niet het hele beest plukken. Bij een mooie gans wil ik dat nog wel eens doen, het levert een mooie vogel voor in de oven op. Deze knul krijgt de snelle behandeling, met als voordeel dat de ingewanden niet verwijderd hoeven, wat het vervelendste onderdeel van een beest slachten is naar mijn mening. De beide pootjes zijn de moeite van het confijten niet waard. Kun je beschikken over een paar beestjes tegelijk, dan is het zeker het overwegen waard om de pootjes wel mee te nemen want ‘confit de canard’ is niet te versmaden!
Dons en veren weg, begin met een incisie
Ik haal eerst veren en dons weg van de borstpartij. Zeker als het makkelijk plukt, is het moeilijk om het niet helemaal mooi te willen doen 🙂 Het is alleen overbodig, want straks gaan eventuele restanten met het vel mee van de borst af. Ongetwijfeld zou je zelfs, als ervaren slachter, zonder pluk whatsoever kunnen beginnen. Ik zie echter liever wat beter waar ik mee bezig ben, en het geeft gelijk een eerste indicatie van eventuele schotwonden. Vanuit het midden van de borst snij je het eendevel open, en langs het vlies tussen vlees en vel haal je het vel van het karkas, kant voor kant
De linkerzijde is verwijderd
De eend is nu klaar om zijn vlees prijs te geven
Langs het borstbeen kun je nu beide borsthelften los snijden. Het is altijd een kunst om dat zo ‘zuinig’ mogelijk te doen, alles wat achterblijft is zonde… Voor mij is het lastigste stuk zijn, ehm, zullen we het schouders noemen? Daar waar de borst overgaat in rug en vleugel. Het is goed kijken om te zien tot waar er daar gesneden moet worden. Het resultaat:
Twee mooie borstjes
Nog even afspoelen en in de keuken de laatste afwerking en we hebben een heerlijk startpunt voor in de rookton: warmgerookte ganzenborst! Nou ja, eend dus. Ehm…
Wildval camera: de eerste resultaten
Het heeft de nodige moeite gekost, maar met enige zelfbeheersing is de camera daadwerkelijk een week blijven hangen in het bos. Ik kon nu een rit naar een bevriend jager (voor een Nijlgans, zie later) combineren met het lossen van de camera. De eerste domme beginnersfout wordt gelijk duidelijk: met maar één geheugenkaartje, en uiteraard geen laptop mee, moet de camera dus mee terug de beschaving in. Liever had ik hem wat langer laten hangen. Nu kan hij pas weer aan een boom bij een volgend bezoek. Bij aankomst verschrok ik nog een ree, dus er is nog voldoende om te fotograferen.
De beginopstelling van de camera
Vrijwel alle foto’s die bij nacht genomen zijn, zijn slecht tot onbruikbaar. De mooie zandheuvel heeft het licht van de infrarode LED-jes veel te veel gereflecteerd, en alle foto’s zijn dus overbelicht. Zo leer je telkens wat bij…
De eerste vangst: een Vlaamse Gaai
Hmmm, altijd leuk zo’n foeragerende Vlaamse Gaai maar ik waag te betwijfelen of hij dat gangenstelsel gegraven heeft. Idem voor de volgende gast:
Muis gevangen
In het cirkeltje is een muis te ontdekken. Dit drukke baasje, of mogelijk zijn uitgebreide familie, heeft de camera menig keer laten afgaan. Nu is een uitgebreide serie foto’s van een rondrennende muis niet echt het eerste doel van de aanschaf van de wildval, maar het is wel leuk te beseffen dat het apparaat dus dit kleine rakkertje detecteert.
Houtduif op visite
Deze duif dacht waarschijnlijk, als de Vlaamse Gaai er een maaltje kan opscharrelen, waarom ik dan niet? Nu tjokt het in de omgeving van de duiven, dus weinig spannend… het wachten is op ‘the money shot‘
Gesnapt! We hebben de holbewoner te pakken! Of toch niet?
Het heeft een paar dagen geduurd, maar daar hebben we dan een werkbare foto van onze mysterieuze buurman. Eerdere infrarood foto’s lieten ook al hier en daar een langoor-profieltje zien, maar dit is toch wel een mooie plaat. De problemen zijn echter de wereld nog niet uit: dit oogt als een jonge haas, maar… die slapen in een leger, niet in zo’n hol. Als het een uit de kluiten gewassen konijn is, zou het weer wel kunnen. Er is dus nog niks zeker. Afgelopen nacht komt er nog een bonus voorbij:
Een egel aan de wandel
Een leuk nieuw speeltje dus, daar gaan we nog wel lol aan beleven. De wildval camera gaat dus snel weer aan een boom om te kijken wat er zoal voorbij wil wandelen.
